Pasen door Paul Daggenvoorde, pastoor

We vieren dat het Leven van Jezus
niet gevangen kon worden gehouden
door de dood.
En zingen dat uit:
“Leeg is het graf
Hij leeft voortaan, alleluja!”

De paasvreugde van christenen is niet
als uitlachen zoals kinderen doen.
Verre van dat.
Wij nemen de dood uiterst serieus;
kijken er niet van op,
en niet bij weg.

Zie maar hoe we ons hebben voorbereid op Pasen.
Met het askruisje hebben we uitgedrukt
dat wij stervelingen zijn; geen goden.
En dat afsterven ons leven vruchtbaar maakt.
'Snoeien om te groeien', noemen ze dat in de tuincentra.
Wij voorkomen scheve uitgroei van onszelf
door ons te verbinden met God en met anderen.
Toeleg op gebed en aalmoes is het devies.

En zie.
We branden kaarsen voor de mensen in Oekraïne.
We bieden hulp en opvang.
En staan voor hen op.
Zoals we nu dichtbij Pasen
stil staan bij het lijden en sterven van Jezus.

Elk leven van liefde voor God en de naaste
brengt een zeker sterven met zich mee.
Daarin gaan we beslist ten onder,
en dat voelt angstig.
Toch zullen we er niet in
gevangen blijven of verloren gaan.
Mensen die het ervaren hebben zeggen dan:
je komt erdoor, eruit!

Wie zich waagt
aan eigen sterfelijkheid en aan het leed van anderen,
zal Leven!
De apostel Paulus heeft dat ervaren.
En durft in een van zijn brieven
de dood uitdagend vragen:
dood waar is nu je angel?!

Durf jij het ook aan, om te gaan leven?
En je te wagen aan dat waarvoor je als de dood bent?
Durf je de tegendraadse logica van Christus te leven,
verliezen om te winnen?
breken en gebroken worden om weer heel te kunnen zijn?