Alleen

Het feest van Hemelvaart en Pinksteren ligt alweer achter ons. HIJ is nu echt weg. Of toch niet? We moeten het alleen doen. Nou ja, alleen?  

Met alles wat we van HEM geleerd hebben zouden we klaar moeten staan om te beginnen. Maar hoe moet het dan? Wanneer doe je het goed? En wie helpt je? Wat als mensen je erop aanspreken? De leerlingen van Jezus staken ook de koppen bij elkaar en gingen ieder een kant op. Met alles wat ze geleerd hebben, met goede bagage en vol goede moed kregen ze toch tegenslagen te verwerken maar zagen ze ook prachtige dingen gebeuren. De groep volgelingen werd groter en groter in de beginjaren. Anno nu lijkt het wel of de gelovige gemeenschap steeds kleiner wordt. De gemeenschap van volgelingen heeft moeite om het hoofd boven water te houden. Sommigen voelen zich alleen, een roepende in de woestijn. Ik voel me ook wel eens alleen met ZIJN verhaal. Heb steeds meer moeite om bv. mensen te vinden voor een activiteit als JP Sirkelslag. Veel dingen gaan ook goed hoor! Jongeren moet je de allerleukste inhoudelijke activiteiten bieden en dan is het nog maar de vraag of je ze zult terugzien. Tijden veranderen, oké, dat is waar. Maar ‘De boodschap van Liefde’ niet. Die is nog altijd even sterk. Logisch: u kiest de momenten om u ervan te laten doordringen. Maar Is het nu geen tijd om op te staan? Help elkaar met gemeenschapsopbouw, dan voel ik me ook niet zo alleen.