Verantwoordelijkheid nemen’ door Frank de Heus, pastoraal werker

Van ieder aan wie veel is gegeven, zal veel worden geëist;

en van hem aan wie veel is toevertrouwd,

zal des te meer worden gevraagd (Lucas 12, 48).

“Begint u eerst

eens zelf om uw kind op te voeden! Goedendag!” Zo diende onlangs een leerkracht een moeder van repliek, toen zij opbelde. De betreffende docent zou haar dochter te stevig hebben aangepakt op school. Naar de verhalen die ervan hoorde, ben ik geneigd de leerkracht gelijk te geven. Ook in leerkrachten is er steeds vaker weinig vertrouwen. Oude gezagsverhoudingen zijn weggevallen. Als iets niet helemaal naar de zin gaat, wordt er verhaal gehaald. Vaak zonder eerst naar zichzelf te kijken. Ik vind het illustratief voor hoe onze samenleving zich de laatste decennia heeft ontwikkeld.

Meer dan ooit wordt er een beroep gedaan op een overheid Als echter diezelfde overheid het heft in handen neemt, wordt men boos en reageert men verongelijkt. De overheid moet zich vooral nergens mee bemoeien, maar als ik in de problemen kom, moet de overheid het wel oplossen. Het eigen belang wordt steeds meer voorop gezet. Het zogenaamde ‘Bonum commune’, het gemeenschappelijk goed of algemeen belang, legt het daar steeds vaker tegen af. Het ‘ik’ wil bediend worden. Het denken áán, zorgen vóór, het inschikken ten behoeve van de ander, wordt minder vanzelfsprekend en steeds minder als deugd gezien.

Het evangelie van komende zondag (Lucas 12, 32-48) pleit voor het nemen van eigen verantwoordelijkheid. In het katholieke en Bijbelse denken is een mens nooit een mens op zichzelf, maar altijd een mens in relatie tot andere mensen. Verricht de taken die jou zijn toevertrouwd dus naar behoren. Doe je best en doe het met liefde. Ook als je wat kost. En tegelijkertijd: Zorg dat jouw lamp brandend blijft en dat je energie niet opraakt. Ga niet tegen je eigen ziel in (Franciscus).

Wees dus goed voor jezelf. Maar ook voor anderen!