Hoe houd je je lampje brandend? Als er mensen wegvallen, waar je

van houdt? Als al het oorlogsnieuws uit de Oekraïne of Israël en Palestina over je heen valt? Als op school de zoveelste vechtpartij plaatsvindt en leerlingen een beetje inzet al snel teveel is? Hoe houd je je energieniveau op peil, als er zoveel van je gevraagd wordt, door partner, kinderen, familie? Door geldproblemen? Ziekte? Er is op al deze vragen natuurlijk niet één antwoord denkbaar. Maar gebruik in ieder geval je verstand.

Jezus vertelde ooit een parabel over een huwelijksfeest, dat aanstaande was. Meisjes gingen de bruidegom tegemoet om hem binnen te halen. Ze hadden lampjes meegenomen. De verstandige meisjes ook een kruik met olie. De bruidegom kwam midden in de nacht. De verstandige meisjes hadden voldoende olie en licht om hem in het donker tegemoet te gaan. De domme meisjes moesten verstek laten gaan. Zij hadden niet aan de olie gedacht en bleven in het donker achter.

Ik zelf leer van deze parabel, dat ik ervoor moet zorgen dat ik elke dag voldoende energie bij me draag. De ervaringen uit het klooster helpen mij daar enorm bij. In het klooster leeft men volgens een vast ritme. Men werkt, maar laat het werk uit de handen vallen, als er moet worden gebeden. Er is tijd voor gebed, maar ook een vast moment voor recreatie. Daar wordt niet aan getornd. Het zijn de drie ‘oude’ R-en, die er de scepter zwaaien: rust, reinheid, regelmaat. Ik vind ze ijzersterk. Juist het stellen van grenzen aan het ene, geeft ruimte om aan het andere toe te komen. Je kunt niet alles tegelijk. Je kunt ook niet alles meemaken. Neem tijd voor wat er echt toedoet en laat het andere. Het lost niet alle problemen op, maar het helpt wel je lampje brandend te houden.

door Frank de Heus, pastoraal werker